Nazwaliśmy nasz projekt „Drzewa Sędziwe”, bo to największe skarby i rzadkości, choć zdajemy sobie sprawę, że to trochę nadużycie – takich drzew w Rzeszowie nie znajdziemy więcej niż kilka. Jednak to One są najcenniejsze. To odrębne światy, bogate biocenozy, o wiele bogatsze od otaczającej je zieleni, lasów hodowlanych, i większości „przyrody”, jaką znamy (nie mówiąc o wszechogarniającym betonie). A jednak tak zależne od otoczenia, zmiennych warunków, wrażliwe na wszelkie zmiany, które wprowadzamy w naszym otoczeniu, a w miastach szczególnie. Tak często bezmyślnie je niszczymy, pomimo, że są nie do odtworzenia w możliwym do wyobrażenia przez nas czasie. Każde utracone Drzewo Sędziwe, to utracony na zawsze (przynajmniej z naszej, ludzkiej perspektywy) mikroświat, składający się z tysięcy unikalnych gatunków.

Z braku Drzew Sędziwych, ich role często musza spełniać Weterani. To drzewa, które dużo przeszły, głównie za nasza sprawą, które tak jak Drzewa Sędziwe mają dużo dziupli, murszu, bogaty świat istot żywych, dla których są domem. Nie są tak stare, ani trwałe, jednak stwarzają warunki do życia dla innych organizmów, którym w naszym świecie odmawiamy miejsca do życia.

Drzewa pomnikowe to te, które z jakiś powodów ujęły nas na tyle, że postanowiliśmy je chronić, choć nie do końca, nie na zawsze, pod pewnymi warunkami, dopóki nie wejdą nam w drogę. A drzewa o wymiarach pomnikowych to te, które powinny być chronione, przynajmniej z powodu rozmiarów, a co za tym idzie, pewnie i wieku i bogactwa biocenozy, ale…

Może w trakcie projektu uda nam się przekonać choć kilka osób, że warto je wszystkie chronić, a Sędziwe za wszelka cenę…