Gatunek: topola euroamerykańska (kanadyjska),
Nazwa łacińska: populus x canadensis
Obwód na 130 cm: 435 cm
Wysokość: 37 m
Wysokość osadzenia korony: 9 m
Rozpiętość korony: N-15,7 m, S-11,9 m, W-11,5 m, E-14.8 m
Lokalizacja: działka 1083/109 w obr. 207 Rzeszów, GPS1992: X: 244897, Y: 715325
Ogólny stan drzewa: niewielkie dziuple i martwice po wyłamanych konarach (3% pnia i korony drzewa), susz w koronie do 5%, drzewo witalne dobrze rokujące na przyszłość, brak widocznych owocników grzybów.
Charakterystyka gatunku:
Topola euroamerykańska jest krzyżówką topoli czarnej z topolami amerykańskimi. Pierwsze mieszańce powstały we Francji na początku XVIII w. Nowe gatunki wyparły rodzimą topole szarą i stały się powszechne. Topola euroamerykańska charakteryzuje się bardzo szybkim wzrostem i przyrostem masy. Wpływa to na pochłanianie dużych ilości dwutlenku węgla i zanieczyszczeń, a w zamian produkuje również imponujące ilości tlenu. Bez przesady można ją nazwać naturalnym „drzewem tlenowym” i jest pod tym względem bezpieczniejsze niż laboratoryjnie uzyskane i aktualnie badane drzewa oxytree. Drzewo średnio żyje do 200 lat i osiąga imponujące rozmiary.
Siedlisko:
Nasze drzewo rośnie na terenie swoistej niecki terenowej w kształcie rogala, przylegającym do ul. F. Szopena w rejonie skrzyżowania z ul. J. Słowackiego. To teren zalewowy po którym niegdyś meandrowała rzeka. W brew nazwie trudno tu dzisiaj znaleźć rosnące wcześniej olchy. Rosną tu jesiony, lipy, klony, wiązy i najokazalsze, wzdłuż głównej alejki i ciągu pieszo-rowerowego przy Wisłoku, topole. Kiedyś występowało tu około 40 gatunków ptaków, kwitł ziarnopłon wiosenny, czosnaczek pospolity, żyła żaba trawiasta i jaszczurka zwinka. (Z. Wnuk i in.). Bliskość rzeki, obniżenie terenu mogą korzystnie wpływać na zasobność wód gruntowych, co jest korzystne na wzrost roślinności, w tym drzew.
Historia drzew i otoczenia wokół:
Olszynki, wcześniej nazywane Olszynka w skutek innego usytuowania rzeki Wisłok, znajdowały się po prawej, a nie lewej stronie jej nurtu. Późniejsze regulacje doprowadziły do aktualnego usytuowania w stosunku do biegu wody. Aktualny drzewostan to prawie w całości rezultat bezplanowych nasadzeń powojennych, ponieważ zimą 1944/45 drzewa w Olszynkach zostały zupełnie wycięte przez wojsko i pobliską ludność na opał. W latach 50 i 60, XX w., funkcjonowała tutaj, tętniąca życiem w dni letnie, przystań z wypożyczalnią kajaków i kawiarnią. Nie sposób też pominąć faktu, że jest to nadal miejsce letnich spotkań młodzieży, która rządzi się swoimi prawami teraz i w historii. Wspomnę jedynie próbę „ucywilizowania” tego miejsca w latach 70-tych minionego wieku, poprzez zainstalowanie latarni, która zakończyła się stłuczeniem całości oświetlenia. Olszynki to jedna z bardziej rozpoznawalnych enklaw zieleni w Rzeszowie, do niedawna funkcjonował tu park linowy, którego negatywne skutki można zaobserwować jeszcze na zabliźniających się uszkodzeniach pniach drzew.
Dane metryczne i stan wiedzy na – 31 stycznia 2023 r.
Źródła:
„Encyklopedia Rzeszowa” – praca zbiorowa
„Ścieżka przyrodnicza im. prof. Dra Władysława Szafera w Rzeszowie” – Z. Wnuk, M. Ziaja, W, Ziaja, Z. Czerniakowski
„Tamten Rzeszów” – F.Kotula
https://www.drzewa.nk4.netmark.pl/index.php
